Naar Geelong, gate to the Great Ocean Road

Een transferdag van Lakes Entrance naar Geelong over meer dan 400 km. en meer dan 6 uur reistijd, voornamelijk over 2 baanswegen, tot aan Melbourne, dan door Melbourne. We mijden de tolwegen dus dan maar dwars door Melbourne, gaat best goed, het is geen spitsuur dus op een paar stoplichten na loopt het gesmeerd. En dat was de dag dan weer, nu uitrusten want morgen moeten we volgens alle reisgidsen iets moois gaan zien: The Great Ocean Road.

Dus dan nu maar een ode aan de fietsers van Australië want dat verdienen ze. En waarom dan wel? Nou denk je eens in te moeten fietsen in een land waar bijna geen fietspaden zijn, waar auto's met 100 km. per uur  op tweebaanswegen langs ze mogen racen, waar je op de vluchtstrook van de snelweg moet fietsen om van de ene naar de andere plaats te kunnen komen (en daar racen ze 110 km/u, ook de vrachtauto's). En dat alles in een land wat weinig compassie heeft met fietsers, waar bijna geen kilometer vlak is en wanneer het dat is waait het verschrikkelijk. Dus om met Mart Smeets te spreken chapeau voor de Australische fietsers. Het wordt nu ook begrijpelijker dat de Australische wielrenner, zoals McEwen, Phil Anderson, Cadel Evans zo hard fietsen, ze moeten wel om niet als roadkill als de kangoeroes en de koala's langs de weg te eindigen. En natuurlijk doet de Australische regering er van alles aan om de mensen meer bewust te maken van de fietsers door middel van allerlei verkeersborden etc. Maar ja wat moet je in een land met zulke grote afstanden; dan staat de automobilist natuurlijk in de schijnwerpers en moet de fietser, wielrenner het slechts doen met een heel klein ledlichtje. Begrijpelijk wordt het nu ook dat in Australië het verplicht is om op alle fietsen een helm te dragen, alhoewel natuurlijk de echte stoere Australiër dat niet doet. Maar hem/haar ziet je natuurlijk niet zo snel op een fiets maar meer in een stoere pickup met een grote, verchroomde bumper aan de voorkant die daar de kangoeroes etc. en misschien wel die fietser moet opvangen zodat hun kostbare auto geen deukje oploopt. Op het punt van fietspaden en fatsoenlijke wegen voor fietsers heeft heeft Australië nog een lange weg te gaan. Ik wens ze daarbij succes. In de tussentijd kunnen de Australische fietsers het beste hun kunsten in Europa blijven vertonen, de kans op overleven is dan vele mate groter.

En nee ik heb nog niet gefietst, niet aan toegekomen en gezien bovenstaande lijkt het me ook niet zo verstandig.

Morgen Great Ocean Road,

grt. WenW