En nu de laatste,

De titel komt de wat ouderen onder ons zeker bekend voor, deze werd namelijk vaak gebruikt in de bioscoop wanneer de laatste reclame-dia tevoorschijn kwam. Nu echter is het een laatste verhaal van onze reis down under. We zijn net een beetje bijgekomen van de jetlag en Wilma is alweer aan het werk.

De terugkeer was pittig, bijna 25 uur achter elkaar in een vliegtuig is lichamelijk geen pretje, mijn rug doet er nog zeer van. De totale terugreis was 32 uur. Van een niet al te warm NZ terug naar een koud en kil NL. De overgang was groter dan we verwachten. We werden door Dieny en Hennie op Schiphol opgehaald om half 7 in de morgen, hiervoor nog onze hartelijke dank (ze zijn om 4 uur in de morgen met de auto vertrokken). Thuis gekomen was het huis versierd, werden we welkom thuis geheten door de moeders en andere familieleden met koffie en vlaai en NZ koekjes. Dat hadden we zeker niet verwacht en was hartverwarmend.

En nu is het voorbij, onze reis. Het heeft er lang over gegaan en nu hebben we de herinneringen en natuurlijk de foto's. Als een goed historicus betaamd enkele cijfertjes: in totaliteit 10.264 km. gereden, 8000 foto's gemaakt, veel geld uitgegeven, veel mensen gesproken, veel mooie natuur gezien, maar vooral veel gezien wat we nooit meer zullen vergeten. Velen zullen vragen wat was nu het mooiste Australië of NZ. Dit zijn onvergelijkbare grootheden, elk van die landen heeft zijn eigen charme.

Wij willen iedereen die ons gevolgd heeft op onze reis en op wat voor manier dan ook gereageerd heeft hierbij daarvoor bedanken en hopen dat zij een klein beetje van het fantastische gevoel dat wij tijdens deze reis hadden hebben kunnen meevoelen. Wij gunnen ieder van jullie eenzelfde reis toe naar het prachtige DOWN UNDER.

Wilma en Willy