Musea: district 6, kasteel, muziek en rugby

Na het bezoek aan Robbeneiland verder Kaapstad ingetrokken, we hadden daar nog twee plekken meer waar we heen wilden; District 6 museum en the Castle.

Het district 6 museum werd opgericht ter nagedachtenis aan de gedwongen verhuizing van 60.000 inwoners van verschillende rassen in District Six tijdens het apartheidsregime in de jaren zeventig van de twintigste eeuw. Dit museum toont je een element van de apartheid waar we in Nederland nog niet zo veel van gehoord hadden, namelijk dat hele wijken met niet-blanken leeg geveegd werden en gedeporteerd naar buitengebieden met townships als gevolg om plaats te maken voor plannen voor blanke woonwijken. De townships zijn dus niet zoals zovelen denken een uitvinding van de zwarte mensen hier omdat ze niets anders hebben om in te leven. De deportatie is hier niet of nauwelijks gelukt omdat de bevolking zich er hevig tegen verzette en na 1995 eiste dat zoveel mogelijk weer hersteld zou worden. De diversiteit van district 6 nu is indrukwekkend. Een echte sociale maatschappij.

Het Kasteel de Goede Hoop is een fort in de Zuid-Afrikaanse stad Kaapstad. Het werd tussen 1664 en 1679 in opdracht van de VOC gebouwd en is  het oudste nog bestaande Europese bouwwerk in Zuid-Afrika.

Jan van Riebeeck liet kort na de stichting van het verversingsstation bij Kaap de Goede Hoop in 1652, van klei en hout, een klein vierpuntig fort bouwen. Dit fort was echter slecht bestand tegen de regenachtige Kaapse winters. Bovendien hing in 1664 een nieuwe Engels-Nederlandse Oorlog in de lucht, waardoor men een Britse aanval op de Kaap vreesde, volgens de gids die weer de nodige humor vermengde met detailinformatie. Voorbeeld van de humor; "do you all understand me, i'm not speaking to quick? No ok than i will speak quicker". Wij lagen natuurlijk allemaal in een deuk (niet dus). Gedurende datzelfde jaar werd Van Riebeeks opvolger Zacharius Wagenaer, door commissaris IJsbrand Goske, dan ook bevolen om een vijfpuntig fort van steen te bouwen. Door de plaatsing van een bastion op elk van de vijf hoeken van dit nieuw fort, konden belegeraars die een bres in de wal ervan zouden proberen te slaan, van twee kanten belaagd worden. In Nederland vinden we zo'n fort ook nog terug in Heusden aan de Maas.

Het eren van vier leiders van inheemse stammen.

Daarna nog naar Waterfront, lekker gegeten met mooie Afrikaanse muziek. Wilma en cd ervan gekocht, wordt weer swingen thuis.

Vanmorgen wilden we de Tafelberg op vanwege het prachtige uitzicht, nou nee dus, de hele Tafelberg in de wolken en dit zou de hele dag zo blijven. Wilma was niet zo ongelukkig hierover zag de tocht met de gondel toch al niet zo zitten.

ja daar achter de wolken ligt de tafelberg.

en dit hadden we vanaf boven moeten zien

Dus dan maar door naar Waterfront, alvast voorbereiden op de rugbyfinale; Springbokken tegen de Engelsen. Normaliter ben ik voor de All Blacks maar die hebben gisteren de derde plaats veroverd ten koste van Wales. Dus nu zijn we voor de Springbokken of misschien meer tegen de Engelsen, wat hier wel meer wordt gehoord, Welshmen, Ieren, Schotten allemaal willen ze vooral dat Engeland verliest. Dus een algemeen gevoel. Vanaf het begin was het feest, dansen op straat, grote schermen in de open lucht. Wij rustig in een klein kroegje tussen de Zuidafrikanen en 4 Engelsen die met de minuut stiller werden.

Het was een spannende wedstrijd, de verschillen waren , voor de eerste helft, niet groot maar uiteindelijk won ZA met 32 - 12. Echte ontroering bij oudere en jongere fans, eindelijk weer na 12 jaar. Nu voor de derde keer, eerste keer 1995, 2x maal 2007 en nu weer. Vooral de eerste keer was erg indrukwekkend met Nelson Mandela bij de prijsuitreiking. Ook mooie film over gemaakt: Invictus. Feest dus en wij meevieren high fives, juichen. De rest van de dag rustig op Waterfront gebleven en relaxed.