Afsluitend Zuid-Afrika

Waarom gingen we ook alweer naar Zuid-Afrika. Het plan van mij was om weer een combinatie Australië NZ te maken en dan Australië dwars door de outback van Cairns naar Perth. Toen ik dat Wilma voorstelde was het antwoord simpel, dan ga je maar alleen of met iemand anders. Helaas geen optie voor mij. Wat dan? Al snel kwam bij mij Zuid-Afrika boven drijven. Het land van één van mijn grote helden Nelson Mandela. Zijn daar geen spinnen, slangen of andere grote kruipende beesten vroeg Wilma. Nee hoor valt best mee, en gelukkig dat viel ook best mee.

Toen we het links en rechts vertelden wat we van plan waren, meestal 2 reacties: ge bent hartstikke gek, veel te gevaarlijk daar of wow dat zou ik ook wel willen.

Gevaarlijk, ik kan nu met gerust hart vermelden dat wij tot op de dag van vandaag niets hebben meegemaakt wat we als gevaarlijk zouden kunnen omschrijven. Geen aanhoudingen, geen bedreigingen niets van dit alles. Het meest gevaarlijk waren de muggen en één keer in Kruger dat de ranger zei dat we snel uit het pad van op hol geslagen olifanten moesten komen. Ik heb het idee dat het hier niet meer of minder gevaarlijk is dan in sommige buurten in onze grote steden. Ik zie ook regelmatig over schietpartijen in de dorpen en steden van ons mooie Brabant. Het enige wat me echt verontrust en ook wat verdrietig maakt zijn de enorme muren met vaak glas bovenop of prikkeldraad, die geven toch wel een bepaald gevoel van onzekerheid weer en angst voor de andthefuturegambia.nl/er. Wat voor de een een (vals) gevoel van veiligheid oplevert betekent voor de ander juist een gevoel van wantrouwen , ze vertrouwen me niet. Dat moet m.i. echt weg, maar ja ik heb makkelijk praten.

Dat zou ik ook wel willen, doen, ga boeken nu. Wat een prachtig land met wat een prachtige mensen. Ze verdienen he beiden en staan ervoor open. Bereidheid en oprechte belangstelling voor de ander heb ik bijna overal meegemaakt. Ik heb er zelfs weer twee nieuwe contacten aan overgehouden; Tasha, een moeder van twee kinderen (waarvan één zwaar gehandicapt en Nothando, een gevluchte vrouw uit Zimbabwe die in haar eentje 2 kinderen probeert een beter leven te geven.  

Ik moet nog wel even iets kwijt wat me vanmorgen dwars zat. We reden naar Gansbaai voor de sharkdiving en we waren net de binnenstad van Kaapstad uit en daar beginnen de townships van die stad, kilometer na kilometer, slecht in elkaar getimmerde hutjes. Het begint nog redelijk maar uiteindelijk zijn er krotten (alhoewel dat woord eigenlijk te mooi is voor de bouwvallige staat ervan). Trouwens wel hebben al de hutjes een schotelantenne. Een stuk verder komen de buitenwijken met soms letterlijk aan de ene kant prachtig aangelegde wijken met schitterende villa's  en aan de ander kant van de N2 een grote griebus. De klassenverschillen kunnen niet groter zijn. En wat zat me nu dwars, ga ik daar voor iets meer dan honderd euro voor mijn plezier sharkdiving doen terwijl veel van deze mensen nog geen 100 euro in de week verdienen.

Hoe dit te veranderen???? Volgens mij is er maar één oplossing, onderwijs, onderwijs, onderwijs. Alleen heirdoor kunnen de jongeren in deze townships ontsnappen uit de troosteloze omgeving waarin ze nu zitten en die alleen maar kan leiden tot criminalitiet en werkloosheid. Sinds kort steunen Wilma en ik een project van Joop en Wilma Martens uit Deurne; thefuturegambia.nl/. We hebben een kind gesponsord voor drie jaar onderwijs. We hopen dat dit kind Kaddy Sonko hiermee een beter start in het leven zal krijgen.

Stichting The Future Gambia

Deze stichting heeft als doel om het welzijn en de vooruitgang van kansarme kinderen te verhogen, meer in het bijzonder door in het dorp Sanchaba in Gambia goed onderwijs op te starten door het realiseren van een eigen school op eigen grond alsmede door activiteiten te ontwikkelen zodat deze school zelfredzaam wordt, en het verrichten van al wat hiermee verband houdt of daartoe bevorderlijk kan zijn.

Dit soort projecten zouden veel meer opgestart moeten worden, overal over Afrika. Geef de mensen daar geen vis, maar leer ze vissen!!

En nu we toch aangekomen zijn bij de dieren, ja ook daarvoor zeker hierheen komen, het geld wat wordt opgebracht door de toeristen kan veelal gebruikt worden om bedreigde dieren te beschermen, neushoorns tegen de stropers. Dus daarom zeker niet laten. Het is al erg genoeg dat er nog steeds mensen zijn, onverlaten of gewoon gezegd klojo's die het nodig achten om deze prachtige dieren te jagen om hun hoorn, vel of soms vlees.

Dus kortom, geen moment spijt van one keuze. Wilma had het er zelfs over om terug te komen naar dit prachtige land met zijn prachtige natuur, prachtige dieren, geweldig interessante geschiedenis en vooral ook prachtige mensen.