Charles watches whales

Vandaag begon als een van velen deze vakantie. Opstaan, toiletteren, ontbijten (continental breakfast), en wat gaan we doen vandaag.

Gisteravond zagen we dat de weg naar jet centrum was afgezet. Wij in onze naïviteit maar denken dat dit was vanwege de lokale markt. Bleek iets heel anders te zijn.

Wat wel in de planning zat was whalewatching. Wilma en ik hadden zo onze bedenkingen, het is namelijk belachelijk duur. En zou het dit wel waard zijn. Maar ja de kans dat we hier nog vaak zullen komen is niet zo groot. Dus hebben we het toch maar gedaan. Maar daarover later.

Wij vanmorgen naar het stadje, we moesten nog wat boodschappen doen. Bleek er helemaal geen markt te zijn. Ik helemaal niet nieuwsgierig vraag in de coffeeshop, what the hell is going on. Krijg tot mijn verbazing te horen dat Prins Charles (He who shall not be King, zoals mijn broer zegt) op bezoek komt. Ja daar wachten we wel even op en wachten en wachten en wachten. De beveiligingsmaatregelen zijn op zijn kiwi's, degelijk, niet overdreven en supervriendelijk. Don't worry mate hoor ik regelmatig.

no worries mate

Uiteindelijk komt de colonne en ik hoor gejuich maar ook opmerkingen over verkwisting van belastinggeld. Charles heeft zichzelf namelijk uitgenodigd en dat steekt.

Uiteindelijk blijft hij slecht 3 kwartier, hij spreekt met de reddingswerkers van de aardbeving in 2016 (das dan wel netjes) en verdwijnt dan weer met de helicopter richting Christchurch. Camilla is er niet bij ze houdt nier van vliegen met de helikopter hoorde ik zeggen. Wel was er een jonge dame niet van de zijde van Charles af te slaan, misschien zijn nieuwe squeeze (zeiden de mensen rondom mij, ik niet hoor).

Eindelijk is het dan zover, we gaan whalewatching, inchecken, chips hoogste kans op zeeziekte, dat wordt extra pillen slikken. Na het inchecken een safetybriefing en dan met de bus naar Southbay waar het schip ligt. Ook in Southbay is de bodem omhoog gekomen, vooral de witte stukken wordt er gezegd.

Ok dan de boot op, mooie boot best luxe stoelen. We mogen niet op het dek omdat het schip met een flinke snelheid zal gaan varen en de kans bestaat dat het snel zal moeten stoppen (wanneer een walvis gespot wordt) en dan heb je kans dat je door het hele schip heen vliegt. Op weg, gaat best hard maar wel lekker comfortabel.

En dan de eerste schreeuw, walvis gesignaleerd, precies op de plek waar ze hem verwacht hadden. Ze hebben hem namelijk drie kwartier geleden ongeveer hier achtergelaten en een potvis (spermwhale zeggen ze hier) kan ongeveer 45 minuten onder water blijven. Wat een beest zeg, bijna net ze groot als de boot, ongeveer 15 meter lang (helaas geen blauwe vinvis, die kan namelijk 30 meter lang worden. De langste was 33 meter!!!!!). Wat een prachtig dier, trekt zich van ons niets aan, gaat rustig zijn gang. Duikt af te toe onder maar komt ook snel weer boven wat aangeeft dat hij ontspannen is en waarschijnlijk niet hongerig is.

Een Potvis bestaat uit drie delen; de kop (ongeveer 5 meter groot met daarin hersenen ter grootte van een basketbal, de romp (ook 5 meter met daarin een enorm hart (wisten jullie trouwens dat het hart van een Blauwe Vinvis de grootte heeft van een VW kever en dat ze door de aders ervan kunt kruipen!!) en als laatste de staart ook 5 meter. Deze bestaat uit louter spier. Zijn huid bestaat uit 17 cm blubber en vet, das nog eens isolatie.

Weer een gil, Orka's gesignaleerd, erop af. Helaas geen orka's maar een orka. Ook dit is een prachtig beest. In het Engels worden ze een Killer Whale genoemd omdat ze erom bekend staan op dolfijnen te jagen. Wat trouwens geen walvissen zijn, dus eigenlijk een foute naam. Hij speelt een beetje met ons, zwemt heen en weer en is dan een tijdje weg.

Weel een signaal naar binnen, de potvis is weer boven, dus daar maar weer heen. Nu zijn er ook dolfijnen rondom de potvis. Hij vindt dit duidelijk niet fijn omdat het sonargeluid van een dolfijn erg irritant is voor een potvis. De dolfijnen trekken zich er niets van aan en zwemmen om hem heen en springen zelfs over hem heen.

Na een tijdje laten we hem met rust wanneer hij naar de diepte duikt op zoek naar zijn prooi, giant squid.

Maar niet getreurd we gaan op zoek naar de bultrug, die is namelijk ook gezien en zelfs op enkele honderden meters van het strand. En ja we vinden ze. Ze zijn aan het eten en trekken zich niets van ons aan, komen boven, eten, duiken weer onder. Prachtig weer, wat hebben we geluk twee walvissoorten, dolfijnen en een orka.

Uiteindelijk gaan we terug, moe maar voldaan zoals het heet, en in de avond lekker kreeft op je bord, kijk dat is een afsluiting.

Morgen een tussendag en overmorgen Lake Tekapo, het meest donkere stukje van NZ, dus staat er een grote sterrenkijker, en nu maar hopen op helder weer.