2 dagen off-line, Pretoria

Zoals de titel al aangeeft zijn we twee dagen verstoken geweest van wifi, geen appjes, niet bereikbaar. Eigenlijk best wel lekker en vooral erg rustig. Maar we zijn er weer en we hebben weer wifi, alhoewel ik nu dit verhaal een tweede keer moet schrijven omdat de wifi net uitviel. 

Pretoria dus, hoofdstad van Zuid-Afrika en de stad waar ik met de rental car naar toe gereden ben. Het verkeer hier is echt wennen, niet omdat ze aan de verkeerde kant rijden maar de manier waarop ze rijden, links en rechts inhalen, ook over de vluchtstrook, van een tweebaansweg wordt direct een vierbaansweg gemaakt, inhalen over een doorgetrokken streep, natuurlijk. Meest opvallend vond ik wel dat bij een kruising, welke dan ook, met of zonder voorrang, de eerste die komt neemt voorrang ook afslaand verkeer op recht doorgaand verkeer, dus dit is erg opletten. En dan moet je ook nog opletten voor apen op de weg en overstekende springbokken.

Pretoria dus, plek waar de regering zetelt en volgens de plaatselijke bevolking alleen maar bezig is de eigen zakken te vullen (waar heb ik dit meer gehoord). In Pretoria is ook het voortrekkersmuseum, Voortrekkers is de benaming voor een groep Nederlanders  die vanuit Port Elisabeth in het zuiden van ZA met huifkarren ZA gingen ontdekken en zo helemaal doordrongen tot in het Noorden en Oosten van ZA. Sommige namen van steden en dorpen herinneren nog aan hen; Piet Retief, Louis Trichard. Toch worden de namen van de steden langzaam vervangen door meer Afrikaans achtige namen als Makhado en Limpoto. Het Voortrekkersmonument is op zichzelf niet zo bijzonder, een groot stenen bouwwerk met daarin een klein museum. De bezoekers, valt me op, zijn allemaal blank.

Dan door naar waar we eigenlijk voor gekomen zijn; het bezoeken van de plek waar Nelson Mandela als president is geïnstalleerd. Op deze plek staat nu een groot standbeeld van hem. Recht voor de Uniongebouwen waar de regering zetelt. Nu heb ik al op de foto gestaan met standbeelden van Mao, Marx en Engels, Lenin, Che Quevarra. Nu wordt het natuurlijk tijd om met een grote held van mij op de foto te gaan. Iedereen in de buurt hoor ik nog met enorm veel respect en bewondering spreken over Mandiba. En dat begrijp ik volkomen.

En na deze fotoshoot weer het verschrikkelijke verkeer in, ik begin steeds meer als een Zuidafrikaan te rijden, de brutalen hebben de halve wereld.

Op naar Mabula Game Reserve, richting Bela Bela en dan linksaf. Maar eerst door een echte stofstorm, rode stof waar je ook kijkt, lampen aan en gas terug. Het houdt gelukkig ook een keer op maar dan begint de Google maps vreemd te doen, bij een splitsing moet ik zowel links als rechtsaf. Kies natuurlijk de verkeerde maar dat heb ik snel door, omkeren die hap en de andere kant op en jawel daar is de poort van Mabula Game Reserve. De safari kan beginnen. Daarover in de volgende blog.