Van Plettenberg Bay naar Oudtshoorn.

Vanmorgen na een subliem ontbijt, ja we eten hier wat af, echt een straf, met eggs Benedict koffers in de auto en Milkwood Manor verlaten. Tot nu toe één van de tophotels die we gehad hebben. Gelegen aan zee, prachtig uitzicht, geweldig personeel.

En nu naar Oudtshoorn, klinkt alweer echt Hollands. We rijden over prima wegen door een bosrijk gebied tot in George, daar gaan we de bergen in en het landschap verandert van bossen in een meet draag, savanne-achtig gebied, droog, weinig bomen, veel stof.

bosrijk naar

droog

Natuurlijk veel te vroeg in Oudtshoorn maar dat geeft ons de tijd om de boel te verkennen, even langs de tourist office, een aardige juffrouw geeft ons vele opties. "In 1847 is die dorp Oudtshoorn langs die Grobbelaarsrivier op die plaas Hartenbeestenrivier uitgele en vernoem na een kleindogter van Baron Pieter van Reede van Oudtshoorn (1714 -1773) goeweneur van die Kaapkolonie",  dit volgens een boekje van de tourist office. We gaan een museum bezoeken; het C.P.Nelmuseum, een Fransman die veel verzamelde en één dag voor zijn dood de hele verzameling aan de gemeente overdroeg. Naast veel gebruiksspullen, een volledige apotheek, kleding, een mini-synagoge, voertuigen wordt ook de geschiedenis van Oudtshoorn beschreven. Veel is het normale van een dorpje in ontwikkeling. Eerst opgestuwd door het houden en 'verwerken'  van struisvogels.

Wat mij echter vooral interesseert is het stukje uit de apartheidstijd. Ik begreep niet alles wat er stond en vroeg één van de vrouwelijke medewerkers om uitleg. Zij vertelde dat in de jaren vijftig de regering een wet instelde tegen het onwettig in bezit nemen van publieke gronden. Alleen werd deze wet misbruikt door veelal gekleurde gezinnen van hun land te verdrijven, waar de familie vaak al eeuwen woonden,  om ervoor te zorgen dat bepaalde gedeeltes in Oudtshoorn , blank moesten worden. Andere gebieden werd ingericht voor de zwarte en gekleurden in de samenleving. Zwarte mensen werden van de een op de andere dag uit hun huis gegooid en kregen een matchboxhouse toegewezen. Ze kregen geen vergoeding voor het huis of de grond die ze moeten verlaten maar moesten wel gaan betalen voor de luciferdoosjehuis (je begrijpt waarom ze die zo noemen). De Mevrouw die alles uitlegt heeft dit zelf ook nog mee moeten maken. Ze vertelt dat nu nog veel mensen, na de apartheidsperiode, bezig zijn hun oorspronkelijke grond terug te krijgen maar dat dit erg moeilijk is omdat ze vaak geen eigendomspapieren bezitten (was in de jaren '50 van de vorige eeuw niet gebruikelijk).

Hierna nog wat oude gebouwen bekeken. We zagen bij veel banken lange rijen van gekleurde mensen staan en iemand legde ons uit dat vandaag het salaris en de subsidies (voor zover ze er zijn) worden uitgekeerd. Oh ja en nog een coffeeshop met echt superlekkere koffie, in een oud gebouw, eerste bank met nog een echte kluis. In die kluis was een tekening die een mevrouw had gemaakt die daar gewoond heeft. Zij leed aan kanker en dronk vaak samen met haar vrienden in de kluis whisky en om het op te vrolijken heeft ze deze schildering gemaakt.

Vanavond uit eten in Nostalgie, local food. Ben benieuwd.

Morgenvroeg eerst rugby, England tegen de All Blacks en daarna naar een grottencomplex (Cangoo Caves) en daarna naar een wildpark met hopelijk veel Cheeta's.

Gegroet.