Plettenberg Bay e.o.

24 oktober 2019 - Plettenberg Bay, Zuid-Afrika

Vandaag staat het hele verhaal in het teken van dieren, meestal leuk maar soms ook droevig en verdrietig, zeker wanneer de mens zich in negatieve zin met dieren inlaat. Vandaag gaan we naar die reservaten waar mensen zich inzetten om bedreigde, verwaarloosde en zieke dieren te helpen. Zij behoren allen bij de organisatie South African Animal Sanctuary Alliance. We gaan vandaag naar drie parken; Jukani Wildlife Sanctuary, Monkeyland en Birds of Eden.

Dus eerst Jukani, onze gids is Pedro (een echte Zuid-Afrikaanse naam), jonge, enthousiaste vent en veel kennis over de vele katten die hier zitten. Deze dieren zijn hier gekomen omdat ze of teveel waren in een dierentuin, of mensen ze als huisdier hadden en ze niet meer aankonden of de beesten zijn weggehaald van plekken waar illegaal nog mensen kunnen betalen om wilde dieren te schieten (hoe haal je het in je hoofd). Er zijn heel veel verschillende dieren; allereerst de panters, panters is een Latijnse naam voor grote kat (big Cat) en volgens Pedro zijner maar 4; de tijger, de leeuw, de jaguar en de Puma.

Beetje wazig helaas

Hiervan is de Jaguar degene die het sterkste is in bijtkracht, dit komt omdat hij de prooi doodt door de schedel kapot te bijten, dit doet hij dus ook met alligators en kaaimannen. De Tijgers is het grootste, de Siberische tijger (hiervan nog maar 300 in het wild en 4000 in gevangenschap). Het probleem is wel dat wanneer dieren in gevangenschap zitten ze nog wel hun killing instinct behouden maar hun jachtinstinct wat ze van de moeder meekrijgen verliezen. Daarom zijn deze dieren ook niet te temmen, ze behouden hun kiiling instinct en dat gaat een keer fout. Voorbeeld de Caracal, prachtig beest dat eruit ziet als een grote kat, tot zijn drie jaar gaat het goed dan komt het killing instinct naar boven. Wanneer je ze als huisdier hebt gaan ze eerst je andere huisdieren als prooi zien, daarna evt gasten en uiteindelijk ook de eigenaar zelf. En met 6 cm lange klauwen lijkt me dat geen pretje.

Een ander feature is zijn de witte leeuwen en één witte (dove en blinde tijger). Dit is een genetische fout vaak veroorzaakt door inbreed. Probleem is wel dat de mens ze prachtig vindt en ermee gaat fokken waardoor de genetische sterkte enorm afneemt en veel meer witte leeuwen met afwijkingen worden geboren, zelfs met down-syndroom.

In het park zijn alle vrouwelijke dieren aan de pil, ze willen namelijk niet nog meer dieren kweken voor de gevangenschap. Doel is uiteindelijk dat het reservaat niet meer nodig is, maar zolang het in Zuid-Afrika nog steeds is toegestaan om dieren, ook bedreigde dieren, al huisdier te nemen, zal dat nog wel een tijdje duren, helaas.

Maar dit wisten jullie natuurlijk allemaal. Mar onze gids bleef door gaan; de poema die 65km. per uur rent, 14 mt ver kan springen en tot 3,5 mt hoog, ook algemeen bekend.

Helaas laat de Bengaalse tijger, de Honingdas en de Racoons zich niet zien. Wel een prachtig plaatje van de cheeta's, de enige soort die zich wel laat domesticeren. Wat een prachtige beesten.

Trouwens het meeste wilde wat we zagen was een groot uitgevallen sprinkhaan die wanneer die je zou bijten je ziek zou kunnen maken volgens Pedro. Vele dames in de groep wanneer duidelijk niet blij dat deze zo maar vrij rond liepen.

grapje

Daarna naar Monkeyland, ook hier veel dieren die door mensen zijn aangeschaft als huisdier maar uiteindelijk te wild werden en niet meer te houden. Ik merk dat de Monkeys bijgevoerd worden zodat we ze goed zien; ringstaartmakaken, doodshoofdaapjes, 2 gibbons, een schildpad, en nog heel veel andere soorten die wel worden benoemd door de gids maar waarvan ik de naam kwijt ben. Prachtig om te zien, helaas wel erg tam, blijven vlakbij en poseren voor ons. Ze zijn erg gewend aan mensen en mensen betekent eten dus...….. De kleintjes vallen erg in de smaak net zoals de jonge dieren. Wij noemen alles apen maar hier maken ze een onderscheid tussen apen en monkeys, waarbij monkeys een staart hebben en apes niet. Ik denk dat bij ons een onderscheid is tussen apen en primaten maar dat moet ik nog uitzoeken.

En dan nog Birds of Eden, Wil van Tongerloo, weer voor jou kerel. Zo'n groot gebied overspannen met een net heb ik nog niet gezien. Het stikt er van de vogels, waarvan ik bij de meeste de naam niet ken, heb een boekje gekocht Wil, misschien wil jij die later wel. Erg kleurrijk geheel, van goudfazanten met een gebroken been tot een papagaai met een hernia, ze hebben van alles. Angry birds (een groot uitgevallen parkiet die ons niet door wil laten) en een witte flamingo. Overal vogels, vogels, vogels. Het trieste is natuurlijk wel dat er hier veel vogels zitten net als bij de monkeys, die niet inheems zijn en dus nooit buiten gevangenschap kunnen en mogen leven. En dit alles omdat wij mensen het leuk vinden om een exotisch dier als huisdier te hebben om vrienden en kennissen te imponeren. Walgelijk.