En dag met twee gezichten en een kleinere bucketlist

Vanochtend na weer een stevig ontbijt zijn we klaar gaan zitten voor de halve finale rugby, Engeland tegen Nieuw Zeeland, de All Blacks. Wij zijn natuurlijk voor de All Blacks. Al na drie minuten staan ze achter, chips dat gaat niet goed. En dat blijkt ook, de All Blacks gaan deze wedstrijd verliezen. Treurnis allover, nu gaan die arrogante Britten door. Dan zijn we maar voor de Springboks morgen. Helaas moeten zowel Evan als ik constateren dat de Engelsen toch sterker waren.

Na de wedstrijd besluiten we om twee dingen te gaan doen vandaag, het bezoeken van de Cango caves en de Cango Wildlife Sanctuary. Allereerst de caves, 30 km van Oudtshoorn. We rijden door en woestijnachtig terrein met aan erosie onderhevige heuvels. De grotten zijn best aardig, alhoewel niet spectaculairder dan andere die we gezien hebben. De gids is wel ongelooflijk irritant, was echt met zichzelf erg blij. Maakte foto's waar zij alleen om lachte, moest laten horen dat ze ook Duits beheerste. In één woord, verschrikkelijk en dat vonden velen met mij.

Dan maar door naar het Wildlifepark. Eerst een rondleiding door Sarah met allerlei beesten die we al hadden gezien, wel aardig maar ja we hebben al heel wat parken gezien. Waar ik naar uitkijk is de mogelijkheid voor een close encounter met één van mijn meest favoriete dieren hier; de cheetah (jachtluipaard). Wilma mag ook maar ziet af van welke encounter dan ook. Eerst door een hek, ontsmetten want we willen de cheetah natuurlijk niet ziek maken. Dan weer dor een hek, de begeleider gaat eerst even kijken hoe ze erbij ligt en of het niet gevaarlijk is. Twee mensen zijn voor me en dan mag ik, geweldig zo dicht bij een cheetah, natuurlijk net echt superwild meer maar de killinginstinct kun je er niet uithalen. We moesten ook een papier ondertekenen dat we afzagen van welk aansprakelijkheid dan ook. En dan is het ook weer voorbij. Jammer maar wat een belevenis.

Omdat Wilma niet wilde mag ik nog een encounter, de python dan maar. Ook geweldig, haalt het niet bij de cheetah maar toch. En gelukkig met het geld dat dit kost wordt het park mede onderhouden en worden meer van deze prachtige dieren gered van ons, de grootste predator van allemaal, de mens. 

Maar om te laten zien dat Wilma echt niet bang is:

Nu zitten we klaar voor een echte Zuid-Afrikaanse Braai, maar daarover morgen en ook nog een verhaal over Piet de nachtportier.